Relatietevredenheid

Het meest gelukkig voelen mensen zich in een relatie, als er sprake is van relatie-tevredenheid. Dit lijkt een dooddoener, maar wat is er nodig voor relatietevredenheid en wanneer is hier sprake van? Is dit als mensen elkaar " gewoon" accepteren zoals ze zijn en hun eigen gang gaan of speelt er meer?
Zo hoorde ik laatst het volgende verhaal van een bevriende tandarts. Met Kerstmis wilde haar partner naar zijn gezin van oorsprong om dit samen met haar uitgebreide schoonfamilie te vieren, zoals elk jaar eerste Kerstdag en ook Sinterklaas. Maar ja: corona.Mijn kennis werkt met kwetsbare mensen en zou ook tussen Kerst en Nieuwjaar werken. Zij wilde liever thuisblijven, omdat ze bovendien ook al Sinterklaas met z'n allen gevierd hadden. Haar partner wilde met haar en hun 3 kinderen Kerstmis vieren in het ouderlijk huis. Uiteindelijk besloot zij om thuis te blijven en 1 van de kinderen wilde bij haar blijven.
Dit lijkt een mooie ‘oplossing’, maar wat gebeurt er met de innerlijke verhalen? Wordt de ander ‘die egoïsche …zak of ...wijf’ en ‘zie je wel: in deze relatie moet ik heel veel offers brengen’. Dan kan het deze keer de kwestie wel opgelost zijn, maar wat gebeurt er met de innerlijke dialogen en worden die bij het volgende incident weer geactiveerd?
Verder reflecterend over de casus bedacht ik dat het natuurlijk goed kan zijn de keuze van de ander te accepteren en er verder niet te veel woorden aan vuil maken. De vraag is in hoeverre dit dan niet eens op tafel komt als er weer iets gebeurt: het stapelen. Dan kan het stapeleffect optreden, kwesties worden aan de oppervlakte wel opgelost, maar de pijn blijft onderliggend wel aanwezig. 
Hoe zou het zijn om elkaar op een dergelijke kwestie helemaal te begrijpen. Uiteindelijk vond de schoonfamilie toch dat zij zich aanstelde en zij. van haar kant, voelde zich niet gehoord en gezien in haar poging zorgvuldig te zijn. Hier stappen beide partners overheen, maar is het dan ook werkelijk opgelost? Of speelt dit scenario zich telkens in een of andere vorm zich weer af?
Beide partners hebben van te voren niet gecommuniceerd, maar hun eigen plan getrokken. Dat is natuurlijk prima: het heeft gewerkt. Maar er is toch een wond: je kunt een spijker uit de schutting trekken, maar het gaatje verzwakt het geheel toch. 
Het kan ook anders: door te onderzoeken wat je voelt en wat jou drijft en wat de ander voelt en drijft. Een bewezen methode om dit te onderzoeken is om elkaar positie ook lijfelijk in te nemen en vanuit die ander naar jezelf te kijken. Dit levert altijd heel interessante dingen op en je leert de ander ook diepgaand te begrijpen: waar gaat het nu werkelijk om bij de ander?
Dan kun je natuurlijk tot dezelfde keuze komen, maar beiden zijn door elkaar gehoord en gezien en komen ze de volgende keer tot een andere strategie om aan beide verlangens en behoeften te voldoen. Dan blijft er geen gaatje in de schutting achter, wat wezenlijk bijdraagt tot relatietevredenheid.
Een manier is de SA-OS relatie methode te gebruiken. Waarbij een ervaren begeleider met een concreet, onderbouwd stappenplan werkt, wat een gevoel van partijdigheid bij beide partijen tegengaat en afstand tot heftige reacties waarborgt. Wil je deze methode leren?
Klik hier dan verder.

Reageren is niet mogelijk

—————————————————